Woensdag 18 maart

Woensdag 18 maart
Onze laatste dag al weer, wat is de tijd snel gegaan! Kwik, kwek en kwak gaan weer op safari pad. Dit keer gingen we iets dichter bij, en jawel reden we er zonder te verdwalen direct naar toe! Slechts een half uurtje in de auto. Onderweg hebben we ook het paleis van de koning nog gepasseerd, echter kon ik hier niet echt een goede foto van maken. Ook de entree van dit park was slechts 30 rand (zo,n € 2.40)
Birgitte had ons verteld dat we hier een wandeling van zo ongeveer anderhalf uur zouden gaan maken. En dus gingen we met een fles water in de rugzak, iPad in de hand op pad. Broodjes lieten we in de auto voor straks want we waren goed op tijd. Met de zon hoog aan de hemel en zo,n 30 graden gingen we op pad met ranger Birgitte die het kaartje voor het gemak thuis had gelaten! Ha ha! Kon je toch geen wijs uit liet ze ons als excuus weten. Wat was het hier ongelooflijk mooi! Al die prachtige kleuren; het heldere groen wat afstak met het rode zand van het pad waarop we liepen, de blauwe lucht met witte wolken, de felgekleurde vogels die heen en weer vlogen, de vliegende sprinkhanen die met hun gekleurde vleugels net zo mooi waren als de vlinders waarvan ik exemplaren zag die ik nog nooit gezien had. Spannend was het natuurlijk ook, krokodillen, nijlpaarden apen, slangen, en er zaten geen hekjes voor! We zouden de hippotrail gaan volgen en liepen om een groot water heen, met duidelijke waarschuwingen. Hè wat jammer, dus niet even pootje baden hier! Al gauw zagen we waarom we dat beter niet konden doen . Hij lag heerlijk te zonnen op de kant, mr. krokodile. We liepen door het bos en het rook er heerlijk naar insectenspray!ofwel citroen bomen. Ondertussen had ik de meiden al een keer lekker laten schrikken, even kijken of ze ook zo allert waren. Jawel! Het was een prachtige wandeling, alleen verdwaalde we een beetje want Birgitte wist niet meer of we de hippotrail bordjes moesten blijven volgen. O jee geen eten, drinken, erg warm......maar gelukkig vonden we de weg weer naar het kamp en genoten we van de lekkere sandwich die Birgitte voor ons had meegenomen. 
Op de terugweg kochten we wat souvenirs voor thuis op een markt. Dit was ook een ware belevenis, wat een spel. Want zo had Birgitte ons verteld, we moesten flink afdingen en onderhandelen over dé prijs. Dit klopte ook wel want de prijzen die ze vroegen waren soms abnormaal. Het ging ons goed af, en vol trots over onze gekochte schatten kunnen we ons er al op verheugen ze weg te geven.
Nog even de jongens van school halen en dan enigszins vermoeid naar huis om lekker te eten, een spelletje monopolie. En dan een emotioneel afscheid van onze Jessie die morgenvroeg al weer naar school moet en ons dus niet meer ziet voordat we weggaan. Pfffffff morgen gaan we echt weer terug naar huis........afscheid nemen na zo,n intensieve twee weken bij onze lieve vrienden.........,t wordt moeilijk.